- dziczeć
- (-eję, -ejesz); perf; z-; vito run wild* * *dziczećipf.1. (= wracać do stanu pierwotnego) run wild.2. (o człowieku) (= nabierać okrucieństwa) grow wild.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
dziczeć
Look at other dictionaries:
dziczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziczećeję, dziczećeje, dziczećczał, dziczećczeli {{/stl 8}}– zdziczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać cech dzikości, wracać do pierwotnego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziczeć — ndk III, dziczećeję, dziczećejesz, dziczej, dziczećał, dziczećeli 1. «stawać się dzikim, wracać do stanu natury, do stanu pierwotnego» Nie uprawiane ogrody dziczały coraz bardziej. 2. «stawać się srogim, okrutnym, tracić cechy człowieka… … Słownik języka polskiego
dziczenie — n I rzecz. od dziczeć … Słownik języka polskiego
zdziczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
